Roztwór do wstrzykiwań podskórnych i domięśniowych lub sporządzenia roztworu do infuzji

Alfaferone 1 000 000 j.m. / ml 1 ampułka
Alfaferone 3 000 000 j.m. / ml 1 ampułka
Alfaferone 6 000 000 j.m. / ml 1 ampułka

SKŁAD

ALFAFERONE 1 000 000 j.m. / ml,
1 ampułka o objętości 1 ml zawiera :
substancja czynna: naturalny leukocytarny interferon alfa 1 000 000 j.m.
substancje pomocnicze: chlorek sodu 8 mg, chlorek potasu 0,2 mg, jednozasadowy fosforan potasu 0,12 mg, dwuzasadowy fosforan sodu –12 H(2)O 0,91 mg, woda do iniekcji do 1 ml.

ALFAFERONE 3 000 000 j.m. / ml,
1 ampułka o objętości 1 ml zawiera:
substancja czynna: naturalny leukocytarny interferon alfa 3 000 000 j.m.
substancje pomocnicze: chlorek sodu 8 mg, chlorek potasu 0.2 mg, jednozasadowy fosforan potasu 0,12 mg, dwuzasadowy fosforan sodu 12H(2)O 0,91 mg, woda do iniekcji do 1 ml.

ALFAFERONE 6 000 000 j. m. / ml,
1 ampułka o objętości 1 ml zawiera :
substancja czynna: naturalny leukocytarny interferon alfa 6 000 000 j.m.
substancje pomocnicze: chlorek sodu 8 mg, chlorek potasu 0,2 mg, jednozasadowy fosforan potasu 0,12 mg, dwuzasadowy fosforan sodu -12H(2)O 0,91 mg, woda do iniekcji do 1 ml.


OPIS DZIAŁANIA

Alfaferone jest jałowym, apirogennym, wysoko oczyszczonym ludzkim interferonem alfa, uzyskanym z leukocytów pochodzących od zdrowych dawców. Jego skład jest bardzo zbliżony do ludzkiego interferonu leukocytarnego, gdyż stanowi mieszaninę 18 podtypów interferonu leukocytarnego alfa (o masie cząsteczkowej od 17 000 do 27 000 daltonów) obecnych fizjologicznie u ludzi, w naturalnie występujących proporcjach. Proces technologiczny wyklucza potencjalne zagrożenie ze strony czynników zakaźnych takich jak wirusy zapalenia wątroby typu B i C (HCV, HBV), wirusy upośledzenia odporności (HIV-1, HIV-2) oraz endotoksyn i obcych białek a także wyklucza obecność innych substancji stosowanych w trakcie produkcji. ALFAFERONE wykazuje działanie przeciwwirusowe, immunomodulujące i antyproliferacyjne.


DZIAŁANIE PRZECIWWIRUSOWE.

Interferon alfa nie działa bezpośrednio na wirusy, wpływa natomiast na zdrowe komórki, w sposób mobilizujący ich mechanizmy obronne przed infekcją wirusową. Interferon alfa wiąże się ze specyficznymi receptorami na powierzchni komórki, powodując między innymi :

• zmianę właściwości błony komórkowej, co zwiększa jej odporność na penetrację wirusa,
• pobudzenie syntezy enzymów :
  syntetazy oligoadenylowej, aktywującej endorybonukleazę, która uszkadza wirusowe RNA, i tym samym zapobiega replikacji;
  kinazy białkowej, która inaktywuje w reakcji fosforylacji peptydy IF-2, będącymi substratem do syntezy białka wirusowego;
  fosfodwuesterazy, hamującej transport aminokwasów do rybosomów, a tym samym syntezę białka wirusowego.

Działanie antyproliferacyjne interferonu alfa wydaje się być wynikiem bezpośredniego wpływu na struktury komórkowe, proces różnicowania i metabolizm, co prowadzi do wolniejszego namnażania się komórek, szczególnie komórek nowotworowych. Istnieją dane, że interferon alfa poprzez modulowanie ekspresji niektórych genów może ułatwić normalizację komórek, w których doszło do transformacji nowotworowej.


DZIAŁANIE IMMUNOMODULUJACE.

Działanie immunomodulujące jest złożonym procesem, obejmującym wiele części układu immunologicznego. Interferon alfa pobudza między innymi czynność makrofagów w zakresie prezentacji antygenów komórkom immunokompetentnym oraz naturalnych komórek NK (Natural Killer), których czynność wiąże się z eliminacją nieprawidłowych komórek ustroju, a tym samym z działaniem przeciw nowotworowym. Interferon alfa osiąga maksymalne stężenie w osoczu prawie natychmiast po podaniu dożylnym, a następnie jego stężenie szybko się zmniejsza i po 24 godzinach jest niewykrywalne. Po podaniu domięśniowym Alfaferone wchłania się prawie całkowicie. Maksymalne stężenie leku w osoczu występuje po 1-6 godzinach, po czym stopniowo obniża się do wartości niewykrywalnych po 18-36 godzinach. Po podaniu podskórnym lek wchłania się powoli do naczyń chłonnych w wyniku czego stężenia leku w osoczu są bardziej stabilne. W związku z tym, że po podaniu domięśniowym i podskórnym stężenia leku w osoczu utrzymują się dłużej, co jest korzystne z punktu widzenia klinicznego, zazwyczaj wybiera się te dwie drogi podania. Wydalanie interferonu alfa zachodzi głównie przez nerki. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby nie obserwowano kumulacji leku, nawet podczas regularnego domięśniowego podawania. Interferon alfa w niewielkim stopniu przenika przez barierę krew-mózg. W płynie mózgowo-rdzeniowym wykrywa się minimalną część podawanej dawki leku.


WSKAZANIA

1. Nowotwory układu krwiotwórczego :

• białaczka włochatokomórkowa
• przewlekła białaczka szpikowa mielocytowa (w fazie przewlekłej)

• rak nerki jasnokomórkowy (w okresie przerzutów)

• przewlekłe zapalenie wątroby typu B i C
• kłykciny kończyste oporne na leczenie

• Stwierdzona nadwrażliwość na interferon alfa lub inne składniki preparatu.
• Ciężka współistniejąca choroba serca jak : nie wyrównana zastoinowa niewydolność krążenia, świeżo przebyty zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu o ciężkim przebiegu
• Niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 25ml / min) lub wątroby (stopień C wg Klasyfikacji Child-Pugh)
• Przewlekłe zapalenie wątroby z marskością w stadium niewydolności wątroby (stopień C wg Klasyfikacji Child-Pugh)
• Przewlekłe zapalenie wątroby, leczone lekami immunosupresyjnymi z wyłączeniem przypadków leczonych krótkotrwale kortykosteroidami przed wdrożeniem leczenia preparatem Atfaferon
• Autoimmunologiczne zapalenie wątroby
• Współistniejąca choroba gruczołu tarczowego, nie poddająca się leczeniu
• Padaczka lub inne zaburzenia czynności ośrodkowego układu nerwowego

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu Alfaferone u pacjentów poniżej 18 lat nie zostały ustalone. Osoby w podeszłym wieku mogą być bardziej podatne na działanie niepożądane interferonu alfa, zwłaszcza ze strony ośrodkowego układu nerwowego, dlatego podczas leczenia należy zachować ostrożność (patrz "Zalecane środki ostrożności" - punkt 4). Pacjenci z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 25ml / min), którzy pomimo przeciwwskazań wymagają leczenia preparatem Alfaferone, muszą znajdować się pod ścisłą kontrolą, celem monitorowania stężenia mocznika, kreatyniny oraz elektrolitów.


ZALECANE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI

1. W czasie leczenia preparatem Alfaferone, należy przeprowadzać okresowo badania morfologii krwi odwodowej, parametrów czynności wątroby i nerek oraz równowagi elektrolitowej.
2. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów wymagających leczenia preparatem Alfaferone z zastoinową niewydolnością krążenia w wywiadzie, po przebytym zawale i / lub z zaburzeniami rytmu serca. Pacjenci ci wymagają dokładnej oceny kardiologicznej przed leczeniem preparatem Alfaferone a następnie ścisłego monitorowania w trakcie leczenia.
3. Jeżeli w czasie leczenia preparatem Alfaferone wystąpi zahamowanie czynności szpiku i zaburzenia krzepnięcia krwi, leczenie można kontynuować tylko z zachowaniem ostrożności, ściśle kontrolując stan układu krwiotwórczego. W przypadku wystąpienia trombocytopenii poniżej 50 -10 (do 9. potęgi)/l, zaleca się podskórną drogę podawania leku.
4. Występujące działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego mogą być bardziej nasilone u osób w podeszłym wieku, zwłaszcza leczonych dużymi dawkami interferonu alfa. Objawy te są przemijające i zwykle szybko ustępują w trakcie leczenia, jedynie w niektórych przypadkach całkowite ustąpienie działań niepożądanych może trwać do 3 tygodni. W przypadku pacjentów, u których wystąpi umiarkowana depresja (utrzymujące się obniżenie nastroju, utrata zainteresowań, obniżona samoocena i / lub uczucie beznadziejności) zaleca się ścisłą obserwacje oraz na pewien czas lub na stałe zmniejszenie dawki leku. U pacjentów, u których wystąpi ciężka depresja z myślami lub próbami samobójczymi, należy odstawić interferon alfa. Objawy niepożądane ze strony OUN całkowicie ustępują po odstawieniu leku.
5. Jakkolwiek nie było doniesień o poważnych przypadkach nadwrażliwości na Alfaferone wystąpienie ogólnych objawów uczulenia (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny) jest wskazaniem do natychmiastowego odstawienia leku.
6. W razie konieczności zastosowania wstępnej terapii prednizolonem przy przewlekłym zapaleniu wątroby typu B, należy zapoznać się z przeciwwskazaniami zamieszczonymi w ulotce dla prednizolonu.
7. Wystąpienie niewielkiej i przemijającej wysypki skórnej o innym niż pokrzywka charakterze, wymaga uważnej obserwacji. Przerwanie leczenia nie jest konieczne.
8. U pacjentów leczonych interferonem alfa z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu B, czasami występuje zwiększenie aktywności aminotransferaz, związane z serokonwersją. Stan ten może utrzymać się do 3 miesięcy po zakończeniu leczenia.
9. Objawy grypopodobne, będące najczęstszymi działaniami niepożądanymi, można skutecznie złagodzić podaniem paracetamolu. Zaobserwowano także, że są one mniej nasilone, jeżeli interferon alfa jest podawany przed udaniem się pacjenta na spoczynek
10. Należy dbać o prawidłowe nawodnienie leczonych pacjentów i utrzymanie odpowiedniego bilansu wodno-elektrolitowego. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia.
11. U pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie hormonu tyreotropowego (TSH) ze względu na to, że w lej grupie chorych obserwowano w czasie leczenia interferonem alfa zaburzenia czynności tarczycy. Wszelkie stwierdzone zaburzenia czynności tarczycy należy leczyć w sposób właściwy dla danej jednostki chorobowej Stosowanie preparatu Alfaferone można rozpocząć z chwilą osiągnięcia prawidłowego stężenia TSH.
12. Jeśli w trakcie leczenia preparatem Alfaferone wystąpią zaburzenia czynności gruczołu tarczowego, należy oznaczyć stężenie hormonu tyreotropowego. Leczenie preparatem Alfaferone można kontynuować jedynie wówczas, gdy stężenie TSH jest prawidłowe. Zaburzenia czynności gruczołu tarczowego występujące w trakcie leczenia interferonem alfa nie ustępują samoistnie po odstawieniu leku.
13. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu preparatu Alfaferone u pacjentów z astmą oskrzelową.
14. Należy zmniejszyć dawkę preparatu Alfaferone u pacjentów, u których w trakcie leczenia stwierdzono
    - spadek liczby :
    leukocytów < 1500/mm3,
    neutrofilów < 750 / mm3,
    trombocytów < 50000 / mm3,
    Jeżeli mimo dostosowania dawki, dolegliwości nadal utrzymują się lek należy odstawić.

• spadek liczby
  leukocytów < 1000 / mm3,
  neutrofilów < 500 / mm3,
  trombocytów < 25000 / mm3.
• wzrost stężenia kreatyniny w surowicy > 2 mg /100 ml
• dwukrotny wzrost stężenia aminotransferaz w porównaniu z wartościami wyjściowymi lub dziesięciokrotny wzrost powyżej górnej granicy obowiązującej normy laboratoryjnej.

Nie przeprowadzono badań kontrolowanych nad stosowaniem preparatu Alfaferone u kobiet w ciąży. Z uwagi na to, że wywiera on istotny wpływ na procesy fizjologiczne, nie można wykluczyć zagrożenia dla zarodka i płodu, o czym należy poinformować pacjentkę. Badania u naczelnych wykazały, że interferon alfa powoduje zaburzenia cyklu rozrodczego. U kobiet leczonych naturalnym interferonem alfa obserwowano spadek poziomu estradiolu i progesteronu.
Decyzję o leczeniu interferonem alfa kobiety ciężarnej można podjąć po rozważeniu potencjalnych korzyści z leczenia dla matki i zagrożenia dla płodu. Nie ma dowodów na przedostawanie się leku do mleka u ludzi, ale badania na myszach wykazały, że interferon alfa przechodzi do mleka myszy dlatego nie należy go stosować u kobiet karmiących piersią. Kobiety w wieku rozrodczym powinny w trakcie leczenia interferonem alfa stosować skuteczną antykoncepcję.


WPŁYW NA ZDOLNOŚCI PROWADZENIA POJAZDÓW I OBSŁUGĘ URZĄDZEŃ MECHANICZNYCH.

W związku z tym, że interferony alfa mogą wpływać na czynność OUN, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w czasie leczenia preparatem Alfaferone może być upośledzona. Osoby leczone nie powinny więc prowadzić pojazdów i obsługiwać urządzeń mechanicznych, dopóki tolerancja ich organizmu na lek nie zostanie ustalona.


INTERAKCJE

Interferon alfa hamuje aktywność cytochromu P-450, w związku z czym może dojść do zwiększenia aktywności leków metabolizowanych przez ten system enzymatyczny np. teofiliny, cymetydyny, warfaryny, fenytoiny, diazepamu, propranololu i cyklofosfamidu.

Należy zachować ostrożność przy stosowaniu interferonu alfa z innymi potencjalnie mielotoksycznymi lekami. Istnieją doniesienia o ciężkim zahamowaniu czynności szpiku po jednoczesnym stosowaniu względnie wysokich dawek winblastyny i interferonu alfa. Opisano również przypadki aplazji szpiku po jednoczesnym stosowaniu busulfanu i interferonu alfa, połączenie takie należy uznać za mogące spowodować znaczne uszkodzenie szpiku.

Z ostrożnością należy stosować narkotyczne leki przeciwbólowe, leki nasenne i uspokajające, gdyż wiadomo, że jednoczesne ich stosowanie z interferonem alfa może wpływać na ośrodkowy układ nerwowy oraz spowodować niespodziewane zmiany stanu psychicznego. Należy unikać jednoczesnego stosowania leków immunosupresyjnych (włączając kortykosteroidy, które mogą ułatwić replikację wirusów) i interferonu alfa, w czasie leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B i C oraz kłykcin kończystych.


DAWKOWANIE I SPOSÓB PODAWANIA

Dawkowanie i sposób podawania preparatu Alfaferone zależą od wskazań oraz indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Zalecana dawka leku wynosi przeciętnie od 3 do 12 milionów j.m. / dobę, podawana podskórnie lub domięśniowo, codziennie lub 3 razy w tygodniu.

Większe dawki leku, z wymienionego zakresu, mogą być podawane w powolnym wlewie dożylnym. Schematy i czas trwania leczenia różnią się w zależności od leczonego schorzenia.

Białaczka włochatokomórkowa u pacjentów powyżej 18 lat.

Zalecana dawka wynosi 3 miliony j.m. / dobę, podskórnie lub domięśniowo, 3 razy w tygodniu. Powrót do prawidłowych wartości parametrów immunologicznych może trwać kilkanaście miesięcy, dlatego lek powinno się podawać przez co najmniej 6 miesięcy, żeby zadecydować o przerwaniu leczenia lub kontynuacji leczenia.
Po tym czasie, w przypadku pozytywnej reakcji zaleca się kontynuację leczenia do czasu ustabilizowania się parametrów hematologicznych i od tego momentu przez kolejne 3 miesiące. Dotychczas nie zaobserwowano korzystnych efektów przy leczeniu dłuższym, niż to wynika z wyżej przedstawionego schematu.

Przewlekła białaczka szpikowa.

Początkowa dawka leku wynosi 3 miliony j.m. / dobę, podskórnie lub domięśniowo podawana codziennie. Dawkę należy zwiększyć co tydzień, w zależności od indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta, maksymalnie do 9 milionów j.m. / dobę. Z chwilą ustabilizowania się liczby leukocytów we krwi obwodowej, lek można podawać w powyższej dawce 3 razy w tygodniu. Leczenie podtrzymujące można prowadzić do chwili wystąpienia progresji choroby lub nietolerancji leku.

Rak nerki.

Początkowa dawka leku wynosi 3 miliony j.m. / dobę, domięśniowo lub podskórnie, podawana codziennie. Dawkę należy zwiększać co tydzień, w zależności od indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta, maksymalnie do 6 - 9 milionów j.m. / dobę. Po 3 miesiącach leczenia zalecana jest dawka podtrzymująca 6-9 milionów j.m. / dobę, 3 razy w tygodniu, przez 6 miesięcy.
Ten sam schemat leczenia można zastosować w połączeniu z winblastyną w dawce 0,1 mg / kg masy ciała, dożylnie co 21 dni.

Aktywne przewlekłe zapalenie wątroby.

Idealny schemat dawkowania nie został jeszcze ustalony. Najczęściej stosuje się 2,5 - 5 milionów j.m. / m2 powierzchni ciała, domięśniowo lub podskórnie. 3 razy w tygodniu przez 4 do 6 miesięcy. Jeżeli poziomy markerów repliki wirusa lub Hbe Ag nie zmniejszają się po 1 miesiącu stosowania leku, dawkę należy zwiększyć. Następnie dawkę leku ustala się w zależności od indywidualnej tolerancji leku przez pacjenta. Jeżeli nie stwierdza się poprawy po 3-4 miesiącach leczenia, należy rozważać celowość dalszego leczenia.

Przewlekłe zapalenie wątroby typu C.

Nie ustalono najlepszego schematu dawkowania interferonu alfa w przewlekłym zapaleniu wątroby typu C. Zalecana dawka leku wynosi 3 miliony j.m. / dobę, podskórnie lub domięśniowo, 3 razy w tygodniu przez maksimum 6 miesięcy. U większości pacjentów pozytywnie reagujących na leczenie, obserwuje się poprawę parametrów wątrobowych w ciągu pierwszych 6 tygodni leczenia. W przypadku gdy nie stwierdza się poprawy w tym czasie, należy rozważyć przerwanie leczenia. Mało jest danych o skuteczności kolejnych cykli leczenia.

Kłykciny kończyste.

W leczeniu kłykcin kończystych preparat Alfaferone można stosować ogólnie (podskórnie lub domięśniowo) oraz miejscowo – wstrzykując lek bezpośrednio w okolicę zmienioną chorobowo. W niektórych przypadkach, gdy zmiany są liczne i rozległe, korzystne może być połączenie dwóch metod podawania leku.
Przy stosowaniu miejscowym, za pomocą cienkiej igły należy wprowadzić w podstawę kłykciny od 0,1 do 1 miliona j.m. preparatu Alfaferone. Ilość zastosowanego leku zależna jest od wielkości zmiany. Należy tak zaplanować leczenie (ilość równocześnie leczonych kłykcin), aby całkowita dawka leku podana w czasie jednego zabiegu nie przekraczała 3 milionów j.m. Cykl leczenia obejmuje 3 dawki tygodniowo, przez co najmniej 3 tygodnie. Poprawę stwierdza się zazwyczaj po 4-6 tygodniach od rozpoczęcia leczenia.
W niektórych przypadkach, korzystne może być powtórzenie cyklu leczenia.


SPOSÓB PODAWANIA LEKU

Wstrzyknięcie domięśniowe

Wstrzyknięcie domięśniowe zaleca się wykonywać w mięsień pośladkowy większy lub w mięsień naramienny, unikając podawania kolejnych dawek leku w to samo miejsce.

Powolny wlew dożylny

Przewidzianą w schemacie leczenia dawkę preparatu Alfaferone należy rozcieńczyć w 50 ml soli fizjologicznej i podawać w powolnym wlewie dożylnym w ciągu 30 - 60 minut. Do wlewu nie należy dodawać żadnych innych leków.
Nie należy używać roztworów glukozy do rozcieńczania preparatu Alfaferone.


PRZEDAWKOWANIE

Nie było dotychczas doniesień o przedawkowaniu preparatu Alfaferone. Przy podawaniu wysokich dawek leku obserwuje się nasilenie działań niepożądanych. W takich sytuacjach pacjenci powinni być poddani obserwacji szpitalnej i odpowiedniemu leczeniu objawowemu, którego celem jest utrzymanie czynności ważnych dla życia narządów.


DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE

Interferon alfa jest lekiem o silnym działaniu farmakologicznym i w związku z tym może wywoływać działania niepożądane, które ustępują wkrótce po zmniejszeniu dawki lub po odstawieniu leku. W pierwszych dniach leczenia prawie we wszystkich przypadkach stwierdza się objawy grypopodobne: gorączka, dreszcze, ból głowy, ból mięśni i osłabienie. Zazwyczaj ustępują one stopniowo w miarę leczenia.
Rzadziej występują objawy ze strony przewodu pokarmowego: brak apetytu, nudności, wymioty, biegunka.
U niektórych pacjentów osłabienie może utrzymywać się, a nawet znacznie nasilić w miarę stosowania leku, co w pewnych przypadkach zmusza do przerwania leczenia. Interferon alfa działa hamująco na czynności szpiku kostnego, co prowadzi do zmniejszenia liczby granulocytów i płytek krwi. W związku z czym istnieje zwiększone ryzyko zakażeń oraz krwawień. Jednak przy przeciętnym, względnie niskim dawkowaniu (3-6 milionów j.m. / dobę), działanie to rzadko wymaga przerwania leczenia. W czasie leczenia interferonem alfa odnotowano przypadki obniżenia ciśnienia tętniczego krwi i zaburzeń rytmu serca u pacjentów z chorobami układu krążenia.
U kilku pacjentów leczonych wysokimi dawkami interferonu alfa obserwowano zaburzenia czynności OUN (depresja, drażliwość, senność, splątanie, ataksja), którym może towarzyszyć nieprawidłowy zapis EEG. Objawy te całkowicie ustępują z chwilą odstawienia leku. Donoszono o rzadkich przypadkach depresji z myślami lub próbami samobójczymi występujących w trakcie leczenia preparatem Alfaferone.
W przypadku wystąpienia wymienionego działania niepożądanego leczenie należy przerwać. U mniej niż 1% pacjentów leczonych interferonem alfa z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C, mogą wystąpić zaburzenia czynności gruczołu tarczowego, w postaci nadczynności lub niedoczynności. Mechanizm ich powstawania nie jest do końca wyjaśniony. Zaburzenia te wymagają odpowiedniego leczenia, gdyż nie ustępują samoistnie po odstawieniu leku (patrz punkt "Środki ostrożności").
Inne spotykane działania niepożądane to: zaburzenia czynności wątroby, (przejściowy wzrost aktywności aminotranferaz), łysienie, suchość skóry, rumień lub wysypka. Obserwowano także reakcje skórne w miejscu podania leku.
Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu.
Nie stosować po terminie ważności.


PRZECHOWYWANIE

W lodówce, w temperaturze od 2 do 8 stopni Celsjusza, w specjalnym pojemniku uniemożliwiającym dostęp do leku dla dzieci.
Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.


OPAKOWANIA

Alfaferone 1 000 000 j.m. /1 ml 1 ampułka
Alfaferone 3 000 000 j.m. /1 ml 1 ampułka
Alfaferone 6 000 000 j.m. /1 ml 1 ampułka

WYTWÓRCA :
Alfa Wassermann S.p.A
Contrada S. Emidio - 65020 Alanno Scalo (Pescara),
Włochy

MIEJSCE WYTWARZANIA
AlfaBiotech S.p.A.
Via Castagnetta 7, Pomezian (Rzym),
Włochy

Powrót »